بريده بود و خون زيادي از زخمش مي چکيد . همسايه ها جمع شدند و او را نزد

حکيم باشي که دکتر شهرشان بود بردند . حکيم بعد از ضد عفوني زخم ميخواست

آن را ببندد که متوجه شد لاي زخم قصاب استخوان کوچکي مانده است . مي خواست

آن را بيرون بکشد اما پشيمان شد و با همان حالت زخم دست قصاب را بست و به

او گفت : زخمت خيلي عميق است و بايد يک روز در ميان نزد من بيايي تا زخمت

را پانسمان کنم.

مقداري گوشت با خود ميبرد و با مبلغي به حکيم باشي ميداد و حکيم هم همان

کار هميشگي را مي کرد اما زخم قصاب خوب نشد که نشد .

مدتي به همين

منوال گذشت تا اينکه روزي حکيم براي مداواي بيماري از شهر خارج شد و چند

روزي به سفر رفت و از آنجايي که پسرش طبابت را از او ياد گرفته بود به جاي

او بيماران را مداوا مي کرد .

رفت و حکيم باشي دست او را مداوا کرد و پس از ضد عفوني مي خواست پانسمان

کند که متوجه استخوان لاي زخم شد و آن را بيرون کشيد و زخم را بست و به

قصاب گفت : به زودي زخمت بهبود پيدا ميکند .

به او گفت : تو بهتر از پدرت مداوا مي کني . زخم من امروز خيلي بهتر است .

پسر حکيم هم بار ديگر زخم را ضدعفوني کرد و بست و به قصاب گفت :از فردا

نيازي نيست که نزد من بيايي.

همسرش سفره را پهن کرد متوجه شد که غذايش گوشت ندارد و فقط بادمجان و کدو

در آن است . با تعجب گفت : اين غذا چرا گوشت ندارد؟ همسرش گفت تو که رفتي

پسرمان هم گوشتي نخريده . حکيم با تعجب از پسر سوال کرد : مگر قصاب نزد تو

نيامد ؟ پسر حکيم با خوشحالي گفت : چرا پدر آمد و من زخمش را بستم و

استخواني که لاي آن مانده بود را بيرون کشيدم . مطمئن باشيد کارم را خوب

انجام داده‌ام .

قديم گفته بودند : نکرده کار ، نبر به کار .پس بگو از امشب غذاي ما گوشت

ندارد. من خودم استخوان را لاي زخم گذاشته بودم تا قصاب هر روز نزد من

امده و مقداري گوشت برايمان بياورد .